Στο 72ο φεστιβαλ Βενετίας το Interruption του Γιώργου Ζώη

Παγκόσμια πρεμιέρα στο 72ο Φεστιβάλ Βενετίας, στο Διαγωνιστικό Τμήμα Orizzonti, το οποίο θα διεξαχθεί από 2 έως 12 Σεπτεμβρίου 2015, κάνει η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη με τίτλο Interruption.

Για τρίτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια, ο Γιώργος Ζώης συμμετέχει σε ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου καθώς και οι δύο προηγούμενες μικρού μήκους ταινίες του, Casus Belli (2010) και Τίτλοι Τέλους (2012), είχαν επίσης κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Η ταινία είναι μια συμπαραγωγή μεταξύ Ελλάδας (Pan Entertainment), Γαλλίας (ΕΖ Films) και Κροατίας (JDP in association with Nukleus Film) με την υποστήριξη του Ελληνικού, του Γαλλικού (CNC) και του Κροατικού (HAVC) Κέντρου Κινηματογράφου, ενώ στην παραγωγή συμμετέχουν ακόμη η Nova, οι εταιρείες Marni Films, Cinephase, Digital District, Post Faust Ltd, Prosenghisi Ltd, Homemade Films και SquaredSquare.

H ταινία είχε ήδη από τα πρώτα της βήματα βραβευτεί για το σενάριό της με το Βραβείο Ανάπτυξης του Γαλλικού Κέντρου Κινηματογράφου (CNC) στο Φόρουμ Συμπαραγωγών Cinelink, με το βραβείο παραγωγής του προγράμματος Framework του TorinoFilmLab αλλά και επιλεγεί στο περίφημο πρόγραμμα Αtelier-Cinefondation του Φεστιβάλ Καννών και πιο πρόσφατα στο 1ο European Gap Financing Coproduction Market του Φεστιβάλ Βενετίας 2014.

Η ταινία

Οι τελευταίοι θεατές παίρνουν τις θέσεις τους. Η παράσταση της «Ορέστειας» ξεκινάει. Ξαφνικά, τα φώτα σβήνουν και η σκηνή βυθίζεται στο σκοτάδι. Μια ομάδα αγοριών και κοριτσιών, με όπλα στα χέρια, ανεβαίνουν στη σκηνή. Ζητάνε συγνώμη για τη διακοπή και προσκαλούν όσους θεατές επιθυμούν να ανέβουν στη σκηνή μαζί τους. Η παράσταση συνεχίζεται κανονικά με μια μόνο διαφορά: η ζωή μιμείται την τέχνη και όχι το αντίστροφο.

Το Interruption είναι μια ιστορία που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα θέατρο. Το θέατρο προέρχεται από τη λέξη “θέατρον” που σημαίνει το μέρος όπου πάμε για να δούμε. Το Interruption είναι μια ταινία για την ίδια την θέαση.

Στις 23 Οκτώβρη 2002, πενήντα οπλισμένοι Τσετσένοι εισβάλλουν σε κεντρικό θέατρο της Μόσχας. Στα πρώτα λεπτά της εισβολής, το κοινό γοητευμένο από την απρόσμενη εξέλιξη, δεν καταλαβαίνει αν όλο αυτό είναι μέρος της παράστασης ή όχι. Σε αυτά τα κρίσιμα λεπτά, μυθοπλασία και πραγματικότητα, αλήθεια και ψέμα, λογική και παράλογο ταυτίστηκαν. Η ταινία είναι η διαστολή αυτών των πρώτων λεπτών αμφισημίας.