Στον Γιάννη Ρίτσο τον μεγάλο Έλληνα ποιητή είναι αφιερωμένη εκδήλωση στη Μόσχα που διοργανώνει το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού.
«Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει … » είναι ο τίτλος της μουσικό-ποιητικής παράστασης-αφιέρωμα που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 6 Μαρτίου, ώρα 19.00, στον «Οίκο – Μουσείο του Νικολάι Β. Γκόγκολ», (επί της οδού 7α, Nikitskyi Bulvar)από το Θεατρικό Εργαστήρι του Κ.Ε.Π. με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργο Παναγόπουλο με την συμμετοχή του Χορευτικού Συγκροτήματος και της Χορωδίας του Κ.Ε.Π
Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Παναγόπουλου.
Μουσική: Мίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Хρήστος Λεοντής
Συμμετέχουν: Θεατρικό Εργαστήρι Κ.Ε.Π., καλλιτεχνικός διευθυντής – Γιώργος Παναγόπουλος.
Χορωδία Κ.Ε.Π. – καλλιτεχνική διευθύντρια -Ινέσσα Εφραιμίδου.
Τραγούδι: Ντάρια Ιγνάτοβα, Μαρίνα Ναζάρενκο, Αναστασία Μποϊτσιούκ, Νατάλια Ράτοβα, Γιελιένα Μπουλίκινα.
Χορογραφία – Τατιάνα Τσιόρναγια.
O Γιάννης Ρίτσος – είναι όχι μόνο ένας μεγάλος ποιητής, αλλά και ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές του 20 αιώνα. Κάτοχος πολυάριθμων βραβείων. Μεταξύ των τιμητικών διακρίσεών του περιλαμβάνονται το κρατικό βραβείο ποίησης, το βραβείο Λένιν και δεκάδες άλλα.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση του το ΚΕΠ “Η ποίηση του Ρίτσου αποτελεί μια μαρτυρία για τον 20 αιώνα. Μ’ αυτόν τον όρο εννοούμε όχι την αναπαραγωγή των γεγονότων και της πραγματικότητας της σύγχρονης εποχής, αλλά εκείνη την επιφοίτηση και καλλιτεχνική ενσάρκωση των πιο αξιόλογων χαρακτηριστικών μιας εποχής, η οποία είναι προσβάσιμη και προσιτή από το μοναδικό ταλέντο και ιδιοσυγκρασία του ποιητή και δημιουργού.
Στον 20 αιώνα, η γεμάτη δυστυχίες μοίρα του ελληνικού λαού, έγινε και προσωπική μοίρα του ποιητή. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, θα συνειδητοποιήσει την ανάγκη της εκ νέου ανοικοδόμησης του κόσμου, θα πιστέψει στην δυνατότητα να χτιστεί ένας καινούριος κόσμος δίκαιος, ελεύθερος, και θα μπει εθελοντής στις γραμμές της εργατικής τάξης και των αγωνιστών.
Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι.
Κάτω απ’ τη γλώσσα του κρατεί τους βόγκους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί ραγίζουν τα λιθάρια.
Ο Ρίτσος είναι αισιόδοξος και αγιάτρευτα ρομαντικός. Η αισιοδοξία του Ρίτσου βρίσκεται στο ξεπέρασμα του πόνου και των βασάνων. Ο ποιητής νιώθει τον εαυτό του ως φορέα, πάνω στις πλάτες του οποίου ακούμπησε το βάρος των περασμένων γενεών.
Αυτή η τοποθέτηση για μια διπολική σχέση με την κοινωνία και τους ανθρώπους, για μια συλλογική υπευθυνότητα μπροστά στο κάλεσμα επίλυσης μεγάλων κοινωνικών στόχων, θα περάσει στην Ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία με την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου.
Η ποίηση του Ρίτσου, έγινε μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για πολλούς επιφανείς συνθέτες. Πάνω στους στίχους του Ρίτσου έγραψαν μουσική, μεγάλοι συνθέτες όπως οι Θεοδωράκης, Λεοντής, Μαρκόπουλος, Ξαρχάκος και άλλοι.”
